Actueel / Zorg
“In de ouderenzorg heb je lef en passie nodig”
Een gesprek met franchiseorganisatie ‘De Drie Notenboomen’ en franchiseformules ‘de ZorgButler’ en ‘de Herbergier’
Hoe ziet de ouderenzorg er over vijf tot tien jaar uit? Morgens-consultant Marloes Bijl sprak hierover met Sander Speleman (hoofd Marketing, Communicatie en Innovatie bij franchisegever De Drie Notenboomen), Angela Kunne (ondernemer binnen franchiseformule de ZorgButler), en Claudia en Jari van der Toorn (ondernemers binnen franchiseformule de Herbergier).
Hoe ziet de ouderenzorg van Morgen eruit?
De oudere staat centraal
Ouderen krijgen een stem en kunnen zelf aangeven waar ze wel of niet willen wonen. Dat heeft tot gevolg dat ze ook zelf bepalen hoe hun woning eruit gaat zien. “Er wordt nu van heel veel kanten opgelegd hoe een woning eruit moet zien en aan welke regels en protocollen een woning moet voldoen. Ik hoop dat daar een kentering in komt. Niet een ander beslist, maar de oudere zelf”, aldus Angela Kunne.
Sander Speleman vult haar vervolgens aan: “Als je kijkt naar de maatschappelijke tendens, dan neemt de individualisering toe en kunnen we ons steeds makkelijker uitdrukken in wie we zijn, waar we voor staan en wat goed voor ons is. Er komt dan ook meer maatwerk en zorg die gericht is op specifieke doelgroepen”.
De Drie Notenboomen
De Drie Notenboomen zorgt er als franchisegever voor dat zorgprofessionals zich maximaal op hun zorgtaak kunnen focussen en dromen over zorg voor medemensen kunnen realiseren.
De ZorgButler en de Herbergier zijn franchiseformules binnen De Drie Notenboomen. De ZorgButler is een woonconcept voor zelfstandig wonende ouderen met een zekere zorgvraag. De Herbergier is een kleinschalige woonvoorziening voor ouderen met geheugenproblemen. Er zijn in Nederland 41 Herbergiers, verspreid over het land.
Persoonlijke aandacht gaat voor technologie
Technologische ontwikkelingen hebben ook invloed op de ouderenzorg. “Ik kan me voorstellen dat technologie in bepaalde gevallen nuttig kan zijn, maar het mag nooit een vervanging zijn van de persoonlijke aandacht die je iemand moet bieden. Het mag niet de standaard zijn”, zegt Sander.
“Ik vind die focus op technologie wel jammer. Over de zorgrobot werd in de krant recent bijvoorbeeld heel lovend gedaan. Ik vind dat een verschraling van de zorg. Daar had gewoon een verpleegkundige of een heel goede verzorgende moeten staan”, voegt Claudia van der Toorn vervolgens toe.
Bij de inzet van technologie speelt de toegevoegde waarde voor de klant mee. Jari van der Toorn geeft aan: “Is het een hulpmiddel voor diegene waar het om gaat of is het handig voor de professional? Dat laatste vinden wij niet belangrijk. Aan dat eerste criterium moet altijd voldaan worden: wat heeft de klant eraan? Is het een hulpmiddel of een controlesysteem?”
“Niet een ander beslist, maar de oudere zelf.”
Hoe komen we tot de ouderenzorg van Morgen?
Vrijheid versus veiligheid
Overheidsinstanties, zorgverzekeraars en burgers moeten meer vertrouwen krijgen in dat zorgverleners weten waar ze mee bezig zijn. “Er liggen een paar interessante uitdagingen”, vertelt Sander. “Wat ik persoonlijk zie, is dat er nog veel angst in de zorgsector zit. Door die angst worden heel veel systemen opgetuigd.
Het is belangrijk dat we (het gevoel van) angst wegnemen waardoor er minder controlerende systemen nodig zijn. Daarnaast moeten we voorkomen dat we teruggrijpen naar het introduceren van nieuwe regels zodra iets een keer niet verloopt zoals gepland. Gelukkig zie ik ook dat er altijd ruimte is voor initiatief.”
De ouderenzorg van Morgen
Dit interview maakt deel uit van een serie gesprekken met bestuurders en andere gezichtsbepalende personen in de zorgsector over de ouderenzorg van Morgen. Hierbij kijken we zowel naar ontwikkelingen in de sector voor de komende vijf tot tien jaar als naar de situatie van vandaag, om vervolgens te bepalen wat er nodig is om van vandaag naar morgen te bewegen.
Betaalbaarheid van de zorg
“Als alles zich blijft ontwikkelen zoals het nu doet, dan is tegen het jaar 2050 zo’n 60% van de westerse landen failliet door de veel te hoge zorgkosten”, gaat Sander verder. “Burgers moeten zelf meer gaan bijdragen. Dat wil ook zeggen dat burgers sterker moeten aangeven wat ze willen. Met andere woorden: is wat ik aan zorg krijg goed of niet en hoe kan ik daarin bijsturen?”
“Ik kan me voorstellen dat technologie in bepaalde gevallen nuttig kan zijn, maar het mag nooit een vervanging zijn van persoonlijke aandacht die je iemand moet bieden.”
In de langdurige zorg ligt de focus vooral op het langer thuis blijven wonen van mensen. Claudia: ”Ik denk dat dit heel goed is op het moment dat je je eigen regie kunt voeren en zelf dingen kunt bepalen. Ik betwijfel echter of het wel goed is om mensen met geheugenproblemen zo lang mogelijk thuis te laten wonen.”
Jari vult aan: “We vergeten vaak het maatschappelijke aspect bij langer thuis wonen. Daarbij ligt namelijk een enorme druk op mantelzorgers en familielieden. Ik denk dat zwaar wordt onderschat wat dat de maatschappij uiteindelijk kost.”
“Geef zorgverleners en -organisaties het gevoel dat het goed is om dingen uit te proberen. Gaat het mis, dan is het ook oké. Daar kun je van leren.”
Lef en passie
Jari: “Lef en passie, die heb je nodig. Je moet dingen durven doen, je moet uit je comfortzone kunnen komen en zelfverzekerd genoeg kunnen zijn. Geef zorgverleners en -organisaties het gevoel dat het goed is om dingen uit te proberen. Gaat het mis, dan is het ook oké. Daar kun je van leren.”